شب حادثه  در منزل خاله جون  در روستا میهمان  بودیم .

یک  دختر خاله  داشتم  که 14  سال  ازدواج کرده بودند اما صاحب  فرزند  نشده بودند .

آن شب  دختر خاله ام  به نزد مامانم  آمد و با کلی  خواهش  و التماس  ، 

درخواست  نمود تا  مرا  به خانه خویش  ببرد.  مامانم  اجازه

داد  ولی من  از رفتن  دوری  می کردم  و دوست  نداشتم  بروم . تا اینکه مامانم  مرا  در آغوش  گرفت

  و بوسه ای  بر روی  گونه ام  زد و درگوشم   جملاتی  مهربانانه   نجوا  کرد  وگفت: اگر مامانو  

دوست داری  همراه  خاله جون  برو  خونه شون و صبح  بیا  پیش ما. مامان گفت:

 دخترم  خونه شون  خیلی  قشنگ  است.

با  حرف های  مامان  من کمی  قانع  شدم   که  همراه  دختر خاله ام  بروم.

ما به خانه ایشان  رسیدیم  چون  5 سال  بیشتر  نداشتم  و آن ها  تعداد زیادی  اسباب بازی

  داشتند ، ساعتی  با  آن ها  سرگرم  شدم.بعد از  دو ساعتی  بهانه گیری های  من 

شروع  شد . آن ها  تصمیم  گرفتند  مرا با  تاب دادن  سرگرم  کنند.  تا  اینکه  برادر  دو قلوی

   شوهر  دختر  خاله ام  به خانه شان  آمد  و از آن جایی  که من   تا آن  زمان  دو  قلو 

ندیده  بودم  محو  دیدن  آن ها شدم  و مدام  می پرسیدم: چرا   این  آقا  دو تا  شد ؟

آن  هم  مثل  هم ،  و آن  دو  که  سر شوق  آمده بودند دوباره  با  تاب بازی و قایم موشک 

مرا سرگرم کردند . تا اینکه شام  آماده شد . بعد از صرف  شام   من  کنار  دختر خاله ام

خوابیدم  ،ولی  چون  جایم  عوض شده  بود  خوابم نمی برد.

بلاخره  دختر  خاله ام  برایم  قصه ی  خاله پیرزن مهربون  و حیوانات   نا خوانده  . 

تقریبا   بیشتر  داستان را شنیدم  و قسمت پایانی  داستان  خوابم برد.

هنوز  هوا تاریک  بود  و کمانم   تازه  اذان  گفته بودند  که  با  صدای   وحشتناک در

حیاط از خواب پریدم . خانه  آن ها  ویلایی بود  و مسیر اتاق تا  در  حیاط  زیاد  بود .

کسی  که  پشت  در  بود  در را  به  شدت  می کوبید . (( انگار  سر آورده بود)) این جمله 

را دختر خاله ام  گفت.دختر خاله از جایش  بلند شد تا  در را باز کند  ، من  هم  به  دنبالش 

به طرف  در  رفتم.  در را که  گشودیم :  خدایا  چی  می دیدیم؟

دخترخاله  دیگرم  که  هنوز 13 ساله  بود  نمایان  شد   در صورتی  که  به  شدت  گریه  می کرد .

با دیدن این  صحنه دختر  خاله  ی  بزرگترم  از خواهرش  پرسید : کسی  تو را زده؟ اتفاقی  افتاده؟

  بگو  دق مرگ  شدم؟  و او  با  صدای  حزن انگیز  و غو آلود سخنانی را  در  گوش 

خواهرش  نجوا کرد و دیدم  هر دو  با صدای  بلند  شروع به گریه  کردند. و خدا  خدا  می گفتند 

نمی دانستم  واقعا  چه اتفاقی افتاده؟؟  و برای  چی  گریه  می کنند. دست  مرا گرفتند 

و به سرعت  داخل  اتاق  بردند و پیراهن  سیاه بچگانه ای  را بر تنم  پوشاندند و خودشان 

نیز  لباس  مشکی  پوشیدند.

من  مدام می پرسیدم  مگه  چه اتفاقی  افتاده و کجا  می رویم ولی  آن ها  گریه می کردند

و می گفتند :  باید  به خانه ی خاله  جون برگردیم. آن ها  به سرعت  راه را طی  می کردند 

و فراموش کرده بودند که  من کودکم و توان  سرعت  آن ها را ندارم. من تمتم راه را  دویده

بودم  و نفس نفس  می زدم. به سر میلان  خانه  خاله  جون  رسیدیم  هوا روشن شده بود  .

جمعیتی  انبوه  از درب منزل  خاله جان  تا میدان روستا  موج می زد .

دختر خاله ها نگران  دست مرا رها کردند و به طرف  منزل  مادرشان  دویدند. من هم از  صدای 

جیغ  و شیون  اطراف  گریان  شده بودم. نمیدانستم  چکار کنم ؟ به طرف  خانه  خاله  دویدم .

اما  کسی  را  در منزل  خاله  ندیدم . به طرف  خواهر کوچولویم  رفتم  او در حال  گریه 

کردن  بود . گویا از  ماجرا  باخبر بود و فقط  من هنوز  چیزی  نمی دانستم. او را با اسباببازی هایش

  ساکت کردم  و عروسکی بدستش  دادم، وقتی  ساکت  شد به طرف  درب  حیاط  دویدم  .

هیچ کس  نبود. تا میدان  هم آمدم  اما  کسی  را ندیدم.

جمعیت  از میدان  دور  بود  و به  طرف  قبرستان  می رفتند و فقط  صدای های  گریه  و

شیون  و لا اله الا الله به  گوش  می رسید.

                                             ادامه دارد..................